Druktemakers

Veel kinderen (en volwassenen) hebben geen idee wat het effect van hun handelen is op anderen. In hun wanhoop om erbij te horen worden ze steeds luidruchtiger. Hun schreeuw om aandacht heeft helaas precies het tegenovergestelde effect. In plaats van met open armen te worden ontvangen deinst iedereen terug en keert zich van de druktemaker af. Als je het kind daar rechtstreeks op aanspreekt krijgt het weer het gevoel dat hij of zij het nooit goed doet. Het gevolg is dat het kind nog wanhopiger om aandacht gaat schreeuwen. Een verhaaltje kan dan helpen. Verwijs daarin nooit naar de kinderen die dit gedrag vertonen! Bespreek het gedrag nuchter en zakelijk en laat de kinderen het dier in het verhaal maar vertellen hoe het kan krijgen wat het nodig heeft.

Vertel een groep kinderen waar onrust de boventoon viert eens dit verhaal:
“Er was eens een vijver waar wat eendjes op zwommen. Heel ontspannen zwommen ze wat rond op het spiegelgladde water. Plots komt er uit de lucht iets aanvliegen: KWAK KWAKKWAK KWAAAAAAAAAK KWAAAAAAK! Het is ook een eend. Hij komt luidruchtig kwakend aanvliegen. Hij zoeft met zijn poten vooruit, zo het water in. Triomfantelijk om zich heen kijkend, zo van ‘ hé kijk mij eens!’, roept hij: KWAAAK.
De andere eendjes kijken eens verstoord op. Ze draaien zich vervolgens om en zwemmen weg. De druktemaker verbaasd achterlatend. Hij heeft helemaal niet door dat de rest van de groep zijn gedrag helemaal zo leuk niet vind als dat hij zelf denkt. Eenzaam vraagt hij zich af waarom de anderen zo’n hekel aan hem hebben.
Voor jonge kinderen zou je een pluchen eendje kunnen gebruiken waartegen de kinderen kunnen praten. Oudere kinderen vraag je wat ze tegen het eenzame eendje zouden willen zeggen. Kunnen ze hem tips geven zodat de andere eendjes blij zijn als hij erbij komt?