Er was ooit eens… een Indianenstam in Maleisië, genaamd de Senoï. Volgens wetenschappelijke onderzoekers had deze stam een enorme emotionele volwassenheid, die vooral te danken was aan hun droomwerk. Elke ochtend kwamen zij samen zitten in een cirkel om te vertellen over hun dromen.

Zij hadden speciale droomtechnieken, die vooral te maken hadden met het leren bewust in te grijpen tijdens het dromen en nog specifieker met het omgaan met nachtmerries. Zij beschouwden een nachtmerrie bijvoorbeeld niet als iets negatiefs. Ze gingen ervan uit dat hoe angstaanjagender de droom was, hoe meer dit duidde op de kracht van de dromer.

Zij raadden elkaar aan om een droom telkens positief te laten eindigen en er iets creatiefs uit te halen, door er bijvoorbeeld een gedicht, een lied of een tekening van te maken. Dat beschouwden ze als een geschenk van de droom.

Geef je kind een dagboek voor op zijn nachttafeltje. Zodra je kind wakker wordt, kan het hierin zijn dromen noteren.

Kies een vast moment in de week uit, bijvoorbeeld een weekendochtend, om je kind te laten voorlezen uit het droomdagboek. Verwijs hierbij naar de droombijeenkomsten bij de Indianen.

Door je kind te laten vertellen over zijn dromen, geef je het niet enkel de kans om emoties te uiten die hun weg hebben gevonden in beelden en gevoelens, maar geef je ook vertrouwen in het feit dat angstaanjagend ogende zaken een bron van kracht kunnen zijn.