Maatschappelijke projecten zijn educatief. Denk maar aan leren samenwerken, juiste keuzes maken, jezelf inzetten voor je omgeving, iets leren maken waar je misschien niet iets tastbaars voor terug krijgt. Dat laatste is waarschijnlijk net dát waar het om draait bij verbonden zijn met de maatschappij: kinderen ervaren de waarde van het immateriële. Het kan zo’n fijn gevoel geven als je iets voor een ander doet vanuit je hart, als je samen een parkje schoonmaakt of even nadenkt over hoe je het gezelliger kunt maken in jouw straat.
Bespreek met kinderen wat zij doen voor de maatschappij
Met de leerlingen in je klas kun je filosoferen over wat de maatschappij eigenlijk is. Ter voorbereiding lees je het verhaal voor van De Kleine Prins (Antoine de Saint-Exupéry).
Bespreek daarna je hoe de prins vanuit zijn hart en zijn onschuld leeft, graag het goede wil doen en de ik-figuur (de piloot) leert hoe hij zachtaardig met mensen kan omgaan. Vervolgens vraag je hoe kinderen vriendelijk met hun klasgenootjes kunnen omgaan. Met hun ouders? Met de buren of met kinderen uit de straat achter hun huis?
Maak zichtbaar wat ieders bijdrage aan de maatschappij is met een collage: Laat alle sterren stralen!
Plak op een groot vel gekleurd karton een gouden ster. Om die ster heen maken de kinderen hun eigen sterretje met daarin hun geschenk aan de maatschappij. De een doet dat wellicht door zijn hond trouw uit te laten, een ander kind door oma wekelijks te bellen of door boodschappen te doen voor zijn moeder.
Thuis kun je dit natuurlijk ook doen. Wat is de bijdrage van jullie als gezin aan de maatschappij?
Steeds meer leraren ontdekken de kracht van kunst als leermiddel. Als motor om in beweging te komen; als verleider om nieuwsgierig uit te reiken naar het nieuwe. Als drempelverlager om nieuwe informatie toegankelijk te maken. Als verzachter om het oude los te laten. Als blikopener om ruimte te maken voor nieuwe inzichten.
In dit nummer onderwerpen die je als ouder, opvoeder of leraar direct kunt toepassen. Ook thuis en in de kinderopvang; kinderen leren tenslotte overal!
Kinderen geven ons signalen die we soms niet begrijpen: hoofdpijn, buikpijn, leerproblemen, agressie, hyperactiviteit etc. Stel dat er niets aan de hand is met deze kinderen, maar dat zij ons willen tonen dat het onderwijs moet veranderen? Willen zij ons vertellen dat niet de scholen, maar het hele onderwijssysteem niet meer past bij deze tijd? In dit katern komen de onderwijsvernieuwers aan het woord die laten zien dan het ook anders - leuker! - kan...
zit stil, hou je mond, niet rennen in de gangen, ga rechtop zitten! Hoe vaak heb je dit als kind niet gehoord? En hoe vaak roep je dit nu als leerkracht? Sommige scholen zijn er dan ook mee gestopt. In plaats van vermaningen, zorgen ze voor plekken waar kinderen naar hartenlust kunnen rennen, praten of hangen. De eerste Nederlandse school die in haar gangen een renbaan maakt, mag zich van Omdenken officieel een 'Ja-maar vrij gecertificeerde school' noemen...
Het gebeurt toch bij iedereen? Ons kind pest, trappelt van woede, gooit met speelgoed. Of als ze al iets groter zijn: vandalisme, spijbelen, onverwerkt verdriet… Hoe gaan we daar best mee om? Hoe voorkomen we probleemgedrag? Opvoeden: we willen van onze kinderen, kleinkinderen, leden in onze jeugdbeweging ‘goede mensen’ maken. Die voor de wereld en de mensen om hen heen verantwoordelijkheid opnemen. En die dat doen vanuit zichzelf - en niet ‘omdat het moet’. Anouk Depuydt ontwikkelde ‘Verbondenheid’: een invalshoek waar we antwoorden in kunnen vinden. In het onderwijs leverde dat al vele rijke ervaringen op: de bewijzen zijn er, het loont. Hoog tijd dus om deze aanpak uit te breiden naar het gezin, de buurt, de kinderopvang, de jeugdbeweging.
Het boek kan besteld worden via onderstaande link: