Als ouders zijn we diep verbonden met onze kinderen. Soms, in een moment van geluk en tevredenheid, kunnen we iets van die verbondenheid ervaren en voelen. Maar helaas raken we dat gevoel ook weer kwijt. We willen immers zo graag dat onze kinderen het goed doen in deze maatschappij! Daarbij overladen we hen vaak met tips en ideeën. En zo creëren we afstand tussen ons en die wezens, onze kinderen, die ons eigenlijk het dierbaarst zijn.
We reageren vaak op onze kinderen vanuit een overtuiging dat ze zich moeten aanpassen aan de omgeving en vergeten daarbij dat ieder mensenkind uniek is en dit ook – diep van binnen – wil blijven.
Luister naar de klanken in plaats van de woorden
Als het kind je iets vertelt, probeer dan eens naar de klank te luisteren. Luister heel goed naar wat het zegt en naar de melodie in zijn verhaal. Laat dit tot je doordringen ZONDER erop te reageren vanuit je eigen overtuigingen. In plaats daarvan antwoord je het kind met spontane klanken: klanken die opwellen uit je binnenste en die meestal betekenisloos zijn.
Het kind herkent deze ‘taal’ waarschijnlijk direct: zo heeft het immers jouw taal geleerd! En waarschijnlijk krijg je een klinkend antwoord terug! Het werkt ontspannend waardoor je heerlijk lachen kunt samen.
Familie, de bedding waarin je ontvangen wordt en waarin je – als je niet wordt afgestaan – opgroeit. Ik denk dat elk kind geboren wordt in de verwachting dat het welkom is. Het gezin is het nest dat je bouwt in de stamboom van jullie beide families.
Kinderen hebben is ook leren afscheid nemen, soms al weer heel snel. Daarom in dit nummer ook een artikel over een kinderhospice. Omdat afscheid nemen net zo belangrijk is als ontvangen.
Familie, je hebt het, of je er nu blij mee bent of niet.
Thuis, dat is waar het ‘s winters ruikt naar zelfgebakken kerstbrood, naar vers gemaakte anijsmelk, naar pepernoten en oliebollen. Thuis is waar de kachel en de kaarsjes branden. Thuis is de plek waar je met geuren kunt toveren.
Pleun en haar jongere broer Toon van vijf zingen vaak samen of kruipen samen achter de vleugel. Op die momenten hebben ze optimaal contact met elkaar. Muziek maken leert beide kinderen concentreren, geduld hebben, samenwerken en doorzetten. Maar vooral zie ik hoeveel plezier ze samen hebben.
Hoe vier je Sinterklaas als je kind autisme heeft?
Interview met Mieke Sjoer door Patricia Ritsema van Eck.
Mieke is moeder van drie “auti’s” ‐ zoals ze zelf zegt – van 10, 14 en 17 jaar. De jongste twee hebben het Syndroom van Asperger, de oudste heeft PDD‐NOS. Jarenlang zag ze als een berg tegen Sinterklaasavond op. De ouderavonden op school hierover bleken vooral een uitwisseling van ervaringen van ouders te zijn. Waar ze echter behoefte aan had, was een soort handleiding met tips hoe je het beste de organisatie en invulling van pakjesavond kunt aanpakken. Mieke is met haar drie bijzondere kinderen inmiddels zelf een ervaringsdeskundige geworden op dit gebied. In dit interview vertelt ze alles wat ze zelf graag had willen zien in een dergelijke handleiding.