Wij zijn behoorlijk lastig voor een onderzoekend, ontdekkend kind. Met ons idee dat er geen tijd te verliezen is jagen we het op, slaan stappen over en verwachten instant resultaat.
Het onderwijs is voor een jong kind de wereld op zijn kop: een kind wil eerst onderzoeken, dan ontdekken en dan pas leren. Dat heet in kindertermen spelen…
Door ons ongeduld schotelen we kinderen veel te snel letters en cijfers voor, terwijl het kind nog niet eens weet wat het nut ervan is. Veel kinderen kunnen zich daardoor niet voldoende verbinden met lees-en rekenlesjes, raken hun interesse kwijt en haken af.
Gooi eens een doos lucifers leeg
Om je niet alleen met een stukje droge tekst te laten zitten geef ik je een voorbeeld van een onderzoek dat je je kinderen kan voorschotelen:
Keer een doos lucifers om op tafel. Vraag hoeveel manieren ze kunnen bedenken om ze te tellen. Dat kan een voor een zijn, in tweetallen, groepjes, maar ook door ze te wegen, even grote stapels te maken, of er allemaal tien pakken en zo tellen, etc. Die schrijf je allemaal op.
Dan vraag je wat volgens hen de snelste manier is. Probeer er een paar (stopwatch erbij!). Moet jij eens zien hoe betrokken ze zijn!
Sinterklaas vieren samen met kinderen: tradities, gewoonten en rituelen; verlanglijstjes zijn niet nodig; speculaas, anijsmelk en mandarijntjes; wie gelooft er nog in de Sint?
Alle kinderen worden geboren met een ongelooflijke drang om nieuwe dingen uit te proberen en te
leren. Zonder dat we hen hier nu echt bewust bij proberen te helpen, leren ze zitten, rollen, kruipen,
lopen, praten, torens bouwen, puzzels maken en meer. Ze drijven hun ouders soms tot wanhoop met
hun ‘zelf doen’ en ‘waarom’. Als ze voor het eerst de school binnenstappen, zijn ze er helemaal klaar voor. Hoera, nu begint het ‘echte’ leren! Maar dan...
Deze Mandala kun je gebruiken bij een les over CO2 en milieu.
Zie ook EducarePlus, jaargang 29, nummer 4 (september 2011).