Wij zijn behoorlijk lastig voor een onderzoekend, ontdekkend kind. Met ons idee dat er geen tijd te verliezen is jagen we het op, slaan stappen over en verwachten instant resultaat.
Het onderwijs is voor een jong kind de wereld op zijn kop: een kind wil eerst onderzoeken, dan ontdekken en dan pas leren. Dat heet in kindertermen spelen…
Door ons ongeduld schotelen we kinderen veel te snel letters en cijfers voor, terwijl het kind nog niet eens weet wat het nut ervan is. Veel kinderen kunnen zich daardoor niet voldoende verbinden met lees-en rekenlesjes, raken hun interesse kwijt en haken af.
Gooi eens een doos lucifers leeg
Om je niet alleen met een stukje droge tekst te laten zitten geef ik je een voorbeeld van een onderzoek dat je je kinderen kan voorschotelen:
Keer een doos lucifers om op tafel. Vraag hoeveel manieren ze kunnen bedenken om ze te tellen. Dat kan een voor een zijn, in tweetallen, groepjes, maar ook door ze te wegen, even grote stapels te maken, of er allemaal tien pakken en zo tellen, etc. Die schrijf je allemaal op.
Dan vraag je wat volgens hen de snelste manier is. Probeer er een paar (stopwatch erbij!). Moet jij eens zien hoe betrokken ze zijn!
Het is opvallend hoe weinig aandacht er binnen het onderwijs is voor creativiteit, terwijl we ons moderne leven geheel aan die menselijke eigenschap te danken hebben. Binnen het onderwijs lijkt het teruggedrongen naar de knutsel- en tekenles. En zelfs daar speelt het een marginale rol. Werkbladen en kleurplaten zijn nu eenmaal gemakkelijk. En we willen kunnen meten! Dat lukt niet als 30 leerlingen zelf gaan denken. Toch kunnen we niet zonder de kracht van ons creatieve vermogen. Dus hoe doen we dat: meer ruimte voor creativiteit in het onderwijs? In dit nummer laten we een aantal deskundigen aan het woord. Ze laten hun licht schijnen op de mogelijkheden en wijzen ons op kansen die we laten liggen. Met een knipoog naar de belastingdienst: makkelijker kunnen we het niet maken, wel leuker!
Thuis, dat is waar het ‘s winters ruikt naar zelfgebakken kerstbrood, naar vers gemaakte anijsmelk, naar pepernoten en oliebollen. Thuis is waar de kachel en de kaarsjes branden. Thuis is de plek waar je met geuren kunt toveren.
Niet alle kunst hangt in een museum. Eigenlijk is kunst overal. Of je het ziet, is een kwestie van kijken. Van anders kijken...
Sharing Nature© is een leermethode voor natuur- en milieueducatie, ontwikkeld door de Amerikaan Joseph Cornell. Sharing Nature wordt wereldwijd ingezet om mensen diepgaande natuurervaringen te geven. Met spelvormen leren kinderen ván de natuur en ín de natuur in plaats van óver de natuur en geef je ze ervaringen mee die ze hun hele leven niet meer vergeten.