Ik speel met mijn kleinzoon. We hebben al een hut gebouwd die van huis, naar kasteel, naar ziekenhuis nu gevangenis wordt. Ik krijg duidelijke instructies over hoe het verhaal verloopt. Met klittenband moet de boef worden vastgemaakt en streng toegesproken. Zo: diepe frons! Hij speelt een ninjaverhaal na, uit een boekje dat hij van zijn vriendje kreeg.
Dan moet ik de gevangene zijn. Hij kijkt me aan met bijpassende ninjafrons en zegt streng: ‘Jij moet mij gehoorzamen!’ ‘Maar als jij me gemene dingen wilt laten doen, wat dan?’ zeg ik in een reflex uit mijn eigen kindertijd. (Mijn ouders waren zich rotgeschrokken van de 2e wereldoorlog, dus gehoorzaamheid was verdacht.) De frons in zijn hoofdje wordt dieper. Daar moet hij over nadenken. Ach gut, denk ik, het kind is pas vijf, laat hem. We spelen verder en ik hoef gelukkig geen gemene dingen te doen.
‘s Avonds, als ik zonder kijken een voorleesboek pak blijkt het universum hem wél groot genoeg te vinden voor een lesje in gehoorzaamheid. Het is een verhaal over een jongen, Pietje, die graag kunstjes doet. Liefst op hoge plekken. Een kapitein die hem ziet nodigt hem uit op zijn schip. Dan blijkt het een piraat te zijn die schepen entert en goud steelt! Natuurlijk wil Pietje daar niet aan meedoen, en verzint allerlei listen om de piraten van hun snode plannen af te houden. Uiteraard lukt dat!
Helaas is het leven ingewikkelder. Ik heb daarom deze keer geen tip maar een vraag:
Hoe ga jij om met gehoorzaamheid?
Ik ben reuze benieuwd naar jullie antwoorden!
Error thrown
Call to undefined function ereg()