We worden al vanaf onze geboorte met elkaar vergeleken: de meetlat en de weegschaal staan al klaar als je nog druk bezig bent met geboren worden. Daarna volgen het consultatiebureau, de school, je vrienden en dan wacht de maatschappij. Wee, als je gewogen bent en te licht bevonden.
Die houding van almaar vergelijken is vervelend, vooral als je aan al die normen niet kunt voldoen. We schieten in een kramp en dat leidt niet tot betere mensen. Het is veel fijner als ieder mens gewaardeerd wordt, gewoon om wie hij is. En dat we vieren wat hij kan.
Kijk eens naar elkaars talenten, en geniet ervan. En hou op met die meetlat.
Richt de aandacht op elkaars talenten met dit spel:
Schrijf de namen van een aantal kinderen uit de klas met duidelijk leesbare letters op een post-it.
Twee kinderen gaan het spel spelen, de rest kijkt toe.
Plak bij elke deelnemer een post-it met een naam op het voorhoofd. Zo, dat ze het zelf niet kunnen lezen. Doel van het spel is te achterhalen wie van de kinderen ze âzijnâ.
Om de beurt vragen ze elkaar: Wie ben ik? De ander vertelt dan iets positiefs over het kind. Bijvoorbeeld: âJij kan heel hard rennenâ, of: âJij bent altijd de eerste die komt helpen als je dat vraagt.â Zodra een van de deelnemers vermoed over wie het gaat zegt hij: âIk ben.. â Zodra de goede naam geraden is, zijn ze klaar en mogen er twee anderen spelen.
Talent ontwikkel je niet omdat je later rijk of beroemd wilt worden. Soms vergallen ouders of leerkrachten het plezier door talenten waardeloos te vinden, zoals tekenen of zingen ('daar kun je je brood niet mee verdienen') of zorgzaamheid ('daar word je niet rijk mee'). Hoe ga je dan wel met talent om? Hierover lees je alles in deze Educare!
Bij Educare 2014, jaargang 32, nummer 3.
Artikel op basis van het katern uit Educare 2005, jaargang 22 nummer 2, geschreven door Sylvain Lelarge.
Een mens bestaat niet alleen uit lichaam en bewustzijn. Je hebt ook nog levenskracht, oftewel Qi. Bewustzijn, lichaam en Qi vormen een drie-eenheid en zijn heel sterk met elkaar verbonden. Je voelt je het prettigst als ze alle drie verenigd zijn.
Het gebeurt toch bij iedereen? Ons kind pest, trappelt van woede, gooit met speelgoed. Of als ze al iets groter zijn: vandalisme, spijbelen, onverwerkt verdriet⊠Hoe gaan we daar best mee om? Hoe voorkomen we probleemgedrag? Opvoeden: we willen van onze kinderen, kleinkinderen, leden in onze jeugdbeweging âgoede mensenâ maken. Die voor de wereld en de mensen om hen heen verantwoordelijkheid opnemen. En die dat doen vanuit zichzelf - en niet âomdat het moetâ. Anouk Depuydt ontwikkelde âVerbondenheidâ: een invalshoek waar we antwoorden in kunnen vinden. In het onderwijs leverde dat al vele rijke ervaringen op: de bewijzen zijn er, het loont. Hoog tijd dus om deze aanpak uit te breiden naar het gezin, de buurt, de kinderopvang, de jeugdbeweging.
Het boek kan besteld worden via onderstaande link: