dochter: “Papa ik verveel me”
ik: “Dat kan.”
dochter: “Mag ik op de computer?”
ik: “Nee.”
dochter: “Gaan we iets doen?”
ik: “Je mag me helpen in de tuin.”
dochter: “Heb ik geen zin in…”
ik: “Dan moet je je maar vervelen…
Nog geen tien minuten later had ze samen met haar zus een winkeltje geïmproviseerd langs de kant van de weg met zelfgemaakte vilten tasjes. Ze hebben de hele middag genoten van het lachen en zwaaien naar de voorbijgangers. Wij hebben rustig in onze tuin kunnen werken. Iedereen werd er blij en goed gezind van.
Op zulke momenten denk ik telkens: “goed dat ik niet die verveling heb weggenomen.” Hoe meer je de verveling bij kinderen wegneemt, hoe minder ze in staat zijn dat zelf te doen. Verveling is vervelend! Daar wil je vanaf. Op het diepste punt van je verveling beland je in de creatieve leegte. Je kan doodgaan of in beweging komen…
Neem verveling niet weg, kinderen lossen het zelf op
Het is me al vaak opgevallen dat als ik even bij de grens blijf en mijn kinderen in hun verveling laat zitten, ze zelf met ideeën komen om hun verveling op te lossen. Meestal is dat erg creatief en leuk om te zien.
Error thrown
Call to undefined function ereg()