“Dat doet ze alleen maar om aandacht te krijgen.”  “Ik vind wel dat hij veel aandacht vraagt, hoor.”  Dit soort uitspraken over kinderen kun je regelmatig horen uit de mond van ouders, leerkrachten en andere volwassenen die met kinderen werken. Tijd om eens te bekijken: hoe zit dat eigenlijk met aandacht vragen en aandacht geven?

Achter bovenstaande uitspraken zit de overtuiging dat het verkeerd is om (veel) aandacht te willen. Het irriteert volwassenen blijkbaar nogal eens. Maar hebben we niet allemaal aandacht nodig? Het is een basisbehoefte, omdat we door aandacht te krijgen ons gehoord en gezien voelen. En het klopt dat sommige kinderen daar ver in gaan, maar er zit wel een behoefte achter.

Kinderen die veel aandacht vragen, al is het op een zogenoemde negatieve manier, hebben dat kennelijk nodig. De beste oplossing voor dit soort gedrag is dan ook om het kind een tijdlang extra aandacht te geven. Op een gezonde, positieve manier contact zoeken. Aandacht schenken aan al het positieve, dat je bij dit kind ziet. En ook benoemen. Vaak zul je dan zien, dat het negatieve gedrag afneemt. Helaas gaat het in praktijk vaak net andersom. Hoe meer een kind aandacht zoekt, hoe meer afkeuring hij over zich heen krijgt. Waardoor zijn behoefte alleen maar toeneemt.

Als een kind op een gegeven moment voor jouw gevoel erg veel aandacht vraagt, kijk dan eens naar de aandacht die je geeft. Geef je op dat moment ook minder aandacht misschien, omdat je druk bent of omdat iets je nogal bezighoudt? Het gaat niet alleen om de kwantiteit, maar vooral om de kwaliteit. Geef echte aandacht. Ruk jezelf zo nodig los uit waar je mee bezig bent, of uit de gedachten die je bezighouden. En kijk en luister met alle aandacht die je hebt. Dan geef je pas echt de aandacht die je kind nodig heeft. Dan kan hij zich gehoord en gezien voelen.