Iedereen weet hoe het is om blij, boos, bang of verdrietig te zijn. Niet iedereen kan daar mee omgaan, maar je kunt een kind dat wel leren. Door de emoties die je bij je kind ziet te benoemen, zonder waardeoordeel, kan het zich veilig bewust worden van zijn of haar eigen emoties.
Als het die emoties kan toelaten, kan het zich beter verplaatsen in de emoties van anderen en leert het daarmee rekening te houden. Zo leert het gaandeweg wat wenselijk is voor een goede maatschappelijke en sociale interactie.

Geef zelf het goede voorbeeld door je eigen emoties te erkennen en te benoemen. Vertel wat de reden was. Hou het kort, bedenk dat drama op het toneel te vinden is: voor een kind zijn twee zinnen uitleg al voldoende. Door regelmatig je eigen emoties te benoemen, laat je zien dat emoties er mogen zijn. Jouw nuchtere houding ten opzichte van emoties nodigt kinderen uit ook hun emoties te erkennen.

De emotie is NIET het probleem: het gevolg dat we eraan geven, het onwenselijke gedrag, is het probleem!
Ik vertel regelmatig: ‘Als ik boos ben, wil ik het liefste iets kapot maken, maar als de boosheid weer weg is, heb ik spijt dat ik dat heb gedaan en dan schaam ik mij weer.’ Reken maar dat kinderen dat begrijpen!

~~~

Een handig hulpmiddel bij het herkennen en benoemen van emoties is De Sensicirkel. Die is ontwikkeld vanuit de gedachte dat beeld en tekst jonge kinderen en hun ouders of begeleiders kan helpen emoties onder woorden te brengen. Door het gebruik van De Sensicirkel wordt het praten over emoties en gebeurtenissen eenvoudiger.
Meer informatie is hier te vinden.