De openbare ruimte is van niemand, je kunt er dus doen wat je wilt? Je zou het wel zeggen als je de graffiti op de muren ziet en het straatgedrag van sommige jongeren meemaakt…
In de experimentele duurzame wijk Eva-Lanxmeer in Culemborg heeft men de buitenruimte onderverdeeld in privégebied, semi-openbaar en openbaar gebied. Het semi-openbare gebied is gedeeld eigendom van de bewoners. Samen bedenk je hoe je het inricht en gebruikt, samen onderhoudt je het.
De kinderen weten niet beter, ze groeien op met hofwerkdagen, straatfeesten en gedeeld eigenaarschap van de schaak- en damstukken. De auto blijft buiten de wijk, iedereen moet (hooguit 100 meter) lopen.
Gevolg? Kinderen kennen de volwassenen, en worden gekend. Niemand is anoniem. En iedereen voelt zich verantwoordelijk voor de openbare ruimte.
Voor rondleidingen en voorlichting: www.eva-lanxmeer.nl
Met minder spullen door het leven, voor jezelf en voor je kinderen. Lekker samen boenen en spelen met sop. Reinig je gemoed, je hoofd, je huis èn je straat. Niet alleen verfrissend en gezellig, maar ook goed voor zo veel andere dingen. Zelfs de zinnen die je uitspreekt en de tekeningen die je maakt zullen na het lezen van dit katern opgeruimder zijn!
Ben je ook zo dol op cadeautjes? Ik wel – ik vind
het echt heerlijk om ze te krijgen. Als kind kon ik
de nacht voor mijn verjaardag niet slapen. En als dan het dienblad met thee, een beschuitje en – nog belangrijker – de pakjes onder luid zingen mijn slaapkamer werd binnengedragen, dan verscheen een grijns die de rest van de dag niet meer van mijn smoel te vegen was...
Scriptie van Ineke Struijk over de zin van levensbeschouwing in het openbaar onderwijs.
In dit onderzoek is geprobeerd een antwoord te vinden op de vraag hoe men in onze huidige samenleving op de openbare basisscholen de openbare identiteit ziet en op welke wijze de levensbeschouwelijke component hiervan dan vorm gegeven wordt.