Voor het eerst sinds mensenheugenis was het vroeger inderdaad beter, stelt de Amerikaanse journalist Richard Louv die verbijsterd door zijn land reisde, vergeefs op zoek naar kinderen die buiten spelen. Waar is dat jonge grut gebleven?

Zelf had hij als jochie naar hartelust door bossen gebanjerd, in bomen geklommen, over sloten gesprongen, zich aan brandnetels bezeerd, in kreupelhout verstoppertje gespeeld, eindeloos met stukjes touw naar vissen gehengeld. Nu voelde hij zich het laatste ‘scharrelkind’ op aarde…

Welke school hij ook bezocht, de kids konden hem haarfijn uitleggen hoe het zit met de opwarming van de aarde of met de ontbossing in de Amazone. Maar niet één wist uit eigen ervaring te vertellen hoe het is om in je eentje door struiken te struinen of zomaar ergens in het gras naar de wolken te kijken.

Toen Louv jong was, wist hij niets van milieuproblemen. “Maar ik kende bij mij in de buurt wel elke bocht in de beekjes en elk gat in de uitgesleten zandpaden.”

Binnen één generatie is onze verhouding met de natuur drastisch veranderd.

In de basisschoolleeftijd moet je de liefde voor natuur aanwakkeren. De interessedip tijdens de tienerjaren is onvermijdelijk, maar als je de natuurwaardering wortelt in de leeftijd tot 10 jaar dan komt het vanzelf weer terug op het moment dat de tieners volwassen zijn.

De boeren van Belevend Leren Gelderland helpen daar graag aan mee. Zij brengen het kind terug naar zijn ware natuur. Kijk voor meer informatie op www.boerenwijs.nl