Zeer geregeld betrap ik mezelf erop dat ik mijn kinderen wil dwingen om te doen wat ik wil. Ik hoor mezelf zeggen: ‘Als je nu je tanden niet gaat poetsen, lees ik geen verhaal meer voor’. Vanuit mijn autoriteit en dwingende macht, forceer ik dat mijn kinderen bijdragen aan wat ik wil en aan mijn behoeften van rust, ontspanning, samenwerking of voorgang. Zo creëer ik strijd, verwijdering, en gevoelens van angst, schuld of schaamte.

Andersom betrap ik mezelf ook wel eens op ongemak, onrust, gelatenheid als ik mijn kinderen hun zin geef (dan zijn zij dwingend machtig):  ‘Oke, maak dat spelletje dan maar af, dan kom ik straks terug om je tanden te poetsen’. Vanuit mijn verlangen naar harmonie en verbinding, krijgen mijn kinderen ten koste van mijn andere behoeften, waardoor verwijdering ontstaat. 

Samen krachtig zijn gaat uit van harmonie, vertrouwen en verbinding. Wetende dat ik me helemaal verbonden voel met mezelf en mijn kinderen  komt er vertrouwen dat ieders behoefte telt, en dat we manieren kunnen vinden die voor iedereen werken. Zelfempathie en empathie naar de ander, zijn startplaatsen om me te verbinden met mijn kinderen en van daaruit te komen naar oplossingen.

Een voorbeeld: Mijn dochter heeft geen zin om naar school te gaan. Na een paar minuten strijd: ‘je moet gaan, ik moet naar mijn werk, we komen te laat, helpen… heeft ze zich nog steeds niet omgekleed. Ik volg dan de volgende stappen:

Zelfempathie

Mijn innerlijke dialoog: ‘Ik voel ik me gespannen, machteloos en gefrustreerd. Ik wil graag voortgang, de kinderen op tijd naar school. Ik heb behoefte aan samenwerking, en harmonie. ‘

 Empathie met mijn dochter

1. Me mentaal verbinden met haar behoeften: Ik vermoed dat ze nee zegt tegen school en ja zegt tegen spelen en zelf bepalen wat ze gaat doen.
2. Checken op mijn interpretatie klopt? Wil je graag zelf bepalen wat je gaat doen, en heb je zin om nog even te spelen?

Strategieën ontdekken die beider behoeften vervullen

Zo komen we in gesprek met elkaar: ‘Ik hoor dat jij graag nog wilt spelen en zelf wilt bepalen wat je vandaag gaat doen. Ik heb de zorg om jou op tijd op school te krijgen. Hoe is het voor jou om nog vijf minuten te spelen en dan gaan we naar school….. Of heb jij een idee hoe we dit samen op kunnen lossen. Vanuit verbinding komen vaak hele creatieve manieren naar boven die ons allebei blij maken.

In het begin doet het wat geforceerd aan, maar na een poos wordt het routine en dan gaat het je al veel natuurlijker af.