Ouders en opvoeders zouden zich moeten afvragen of het toegenomen beeldschermgebruik door kinderen niet een wezenlijke en belangrijke rol speelt bij de eveneens toenemende taalachterstand die veel kinderen in onze tijd oplopen.

Ik ben van mening dat kinderen die veel met moderne media in aanraking komen, beschouwd zouden moeten worden als proefkonijnen. Van mechanisch voortgebrachte klanken kun je nou eenmaal niet dezelfde werking verwachten als van het gesproken woord.

Daarnaast worden de dialogen bij tekenfilmpjes (en computerspelletjes) vaak met de meest absurde stemmetjes gevoerd. Kinderen die in de nabootsings-fase verkeren (tot ± 7 jaar), zouden zo veel mogelijk moeten worden voorgelezen en zo min mogelijk in aanraking komen met moderne media. 

De motorische ontwikkeling is daarnaast niet gebaat bij het veelvuldig bedienen van knoppen of toetsen.

De computerindustrie brengt veel van wat zij noemen ‘pedagogisch verantwoorde’ spelletjes op de markt. In eerste instantie zijn echter voor deze bedrijven de verkoopcijfers doorslaggevend, ongeacht of het ten koste kan gaan van het welzijn van de jonge gebruikers.

Naast achterstand in zowel taal als motoriek, lopen deze kinderen vaak ook nog eens een natuurtekortstoornis op omdat zij niet genoeg tijd meer (kunnen) doorbrengen met buitenspelen, struinen en ravotten omdat de voorzieningen voor kinderopvang daar vaak niet in voorzien.

Mijn tip is:

Sta eens stil bij de maatschappelijke tendens, waarbij het opvoedingselement steeds verder van de ouders komt af te staan.

Vraag je af welke prijs we zullen betalen voor het -door financiële druk- uitbesteden van de opvoeding, waar de entertainmentindustrie zo gretig op inspringt.