Een paar weken geleden kwam ik , toen ik behoorlijk baalde van het gezeur om mij heen, het anti-klaaglied van Bart Flos tegen. Natuurlijk, het hoort bij een boek, maar waar het mij om gaat is de gedachte erachter.
Klagen, zeuren, zaniken heeft op zichzelf een functie, iedereen doet het, even stoom afblazen, flink tekeer gaan, iedereen om je heen moet even goed weten dat je baalt! Maar het verliest zijn functie als je hierin blijft hangen, maakt somber en leidt tot niets positiefs.
Nederlanders zijn sterren in klagen, als er zo iets als een volksaard zou bestaan zou dit er deel van uit maken. Ook dit gaat over van ouder op kind. Wat helpt?
Zing het anti-klaaglied
In elke klaagzang zit wel iets positiefs. Laat de klacht doorkomen, biedt troost, bevestiging waar nodig en vraag dan door of als dat niet werkt, leidt af door over iets anders te beginnen wat ermee te maken heeft, maar positief geladen is.
Het anti-klaaglied van Bart Flos kun je hier beluisteren.
Het is opvallend hoe weinig aandacht er binnen het onderwijs is voor creativiteit, terwijl we ons moderne leven geheel aan die menselijke eigenschap te danken hebben. Binnen het onderwijs lijkt het teruggedrongen naar de knutsel- en tekenles. En zelfs daar speelt het een marginale rol. Werkbladen en kleurplaten zijn nu eenmaal gemakkelijk. En we willen kunnen meten! Dat lukt niet als 30 leerlingen zelf gaan denken. Toch kunnen we niet zonder de kracht van ons creatieve vermogen. Dus hoe doen we dat: meer ruimte voor creativiteit in het onderwijs? In dit nummer laten we een aantal deskundigen aan het woord. Ze laten hun licht schijnen op de mogelijkheden en wijzen ons op kansen die we laten liggen. Met een knipoog naar de belastingdienst: makkelijker kunnen we het niet maken, wel leuker!
Sinterklaas is voor alle leeftijden. En je kunt dit ook zo vieren dat iedereen er optimaal plezier aan beleeft. Een Educare katern (uit 2008) vol ideeën...
Alle kinderen worden geboren met een ongelooflijke drang om nieuwe dingen uit te proberen en te
leren. Zonder dat we hen hier nu echt bewust bij proberen te helpen, leren ze zitten, rollen, kruipen,
lopen, praten, torens bouwen, puzzels maken en meer. Ze drijven hun ouders soms tot wanhoop met
hun ‘zelf doen’ en ‘waarom’. Als ze voor het eerst de school binnenstappen, zijn ze er helemaal klaar voor. Hoera, nu begint het ‘echte’ leren! Maar dan...
Het gebeurt toch bij iedereen? Ons kind pest, trappelt van woede, gooit met speelgoed. Of als ze al iets groter zijn: vandalisme, spijbelen, onverwerkt verdriet… Hoe gaan we daar best mee om? Hoe voorkomen we probleemgedrag? Opvoeden: we willen van onze kinderen, kleinkinderen, leden in onze jeugdbeweging ‘goede mensen’ maken. Die voor de wereld en de mensen om hen heen verantwoordelijkheid opnemen. En die dat doen vanuit zichzelf - en niet ‘omdat het moet’. Anouk Depuydt ontwikkelde ‘Verbondenheid’: een invalshoek waar we antwoorden in kunnen vinden. In het onderwijs leverde dat al vele rijke ervaringen op: de bewijzen zijn er, het loont. Hoog tijd dus om deze aanpak uit te breiden naar het gezin, de buurt, de kinderopvang, de jeugdbeweging.
Het boek kan besteld worden via onderstaande link: