Verbind jij je met de levensenergie van je kind?

“Mam, kom eens… moet je kijken!”
“Mam, zie je dat, ik heb iets cools gemaakt.”
“Hee, pap, moet je ruiken, wat lekker.”
“Kom nou….. kom nou gewoon even…!”

Gewoon…
Of je gewoon even komen wilt.
Maar je komt niet, of als je al komt, is het met tegenzin, mogelijk geïrriteerd of gefrustreerd (“Zie je dan niet dat mama bezig is?”), en zeker niet met een open geest noch met bereidheid om op dat moment een feestje met je kind te vieren.

Want dat is het toch, een feestje? Met als cadeaus enthousiasme, toewijding, geestdrift, blijdschap, vertrouwen, trots…
Ontstaan uit iets ‘heel gewoons’…
“Maar ik heb het druk, heb haast, er moet nog zoveel, er wordt op me gewacht…”

En toch…
Stel je eens voor dat je “al die drukte” doet nadat je op het feestje van je kind bent geweest en je je voor een moment hebt weten te verbinden met zijn blijdschap en enthousiasme…
Hoe kijk je dan tegen diezelfde drukte aan?