Soms kan het woord ‘probleem’ een hele reeks gevoelens oproepen, die op verschillende emotionele niveaus ingrijpen. Denk even aan jezelf, wanneer je te horen krijgt: ‘Jij hebt een probleem!’ Je schouders gaan hangen, het lachen vergaat je, energie stroomt weg. En vervolgens maar zien of je – ondanks de waarschijnlijk negatieve gedachten die door je hoofd tuimelen – enthousiast kunt werken aan een oplossing.
Voor kinderen die in het algemeen absoluut denken, kan het begrip ‘probleem’ een blokkade zijn die het vinden van oplossingen in de weg staat.
In plaats van te praten over ‘probleem’ kun je beter spreken van ‘een vaardigheid leren’
Kinderen vinden iets (nieuws) leren over het algemeen erg plezierig. Je kunt hen daarbij helpen door, wanneer je kind nogal zwaarmoedig of terneergeslagen reageert op iets wat het gedaan of nagelaten heeft, het begrip ‘probleem’ te vermijden. Je kunt bijvoorbeeld zeggen: ‘Je bent vergeten je kamer op te ruimen. Welke vaardigheid kun je leren, zodat je beter onthoudt dat je je kamer op gaat ruimen?’ Alleen al door de formulering zal je kind waarschijnlijk meewerken om iets te bedenken. De manier waarop we de dingen benoemen of de taalpatronen die we gebruiken heeft enorme invloed op de bereidheid van kinderen (en andere volwassenen!) om gedaan te krijgen wat je graag wilt.
Een kwestie van je blik verruimen.
Omdenken. Het woord komt steeds vaker
langs. Eerst in relatie tot het bedrijfsleven,
dan ook binnen onderwijs en opvoeding.
Het boek Lastige kinderen? Heb jij even
geluk! van Berthold Gunster is een hit op
de redactie. Wie is die man?
In dit katern over het nut van de verscheidenheid aan
kleuren in je fruitschaal en groentela,
met woorden mooie beelden neerzetten die kinderen in kunnen kleuren, hoe kleuren kunnen helpen je te beschermen, kom in de veelkleurige hoofden van kinderen, kleurige spelletjes en kletspraatjes, ontdek de betekenis van kleuren en last but not least: jouw eigen
kleur. Of die van kinderen.
Als je aan iemand vraagt “Wie ben jij?” krijg je meestal als antwoord de naam, de leeftijd en het beroep. Dat is allemaal slechts de oppervlakte. Wanneer je iemand al een beetje kent, krijg je de diepere laag te horen, zoals welke waarden belangrijk zijn voor hem en hoe iemand zich verhoudt tot de samenleving. In die gesprekken ontstaat de mogelijkheid je in te leven in iemand anders, je te verbinden met die ander. Leven is ontmoeten, een intieme relatie met de wereld en de ander aangaan.
Deze Mandala kun je gebruiken bij een les over CO2 en milieu.
Zie ook EducarePlus, jaargang 29, nummer 4 (september 2011).