Spreek de taal van verbinding

Hoe vaak kom je niet in zich dagelijks herhalende discussies rondom aankleedmomenten, televisietijden, zoetigheden, opruimen, enzovoort? Dikwijls eindigen die alleen maar in een machtstrijd, zonder dat je tot een oplossing komt. Iedere keer heeft het weer heel wat tijd nodig tot iedereen weer rustig is. Zou het niet fijn zijn als je zo met elkaar kunt praten dat iedereen zich gehoord weet en gewaardeerd voelt in zijn behoeftes?

Het loont om geregeld de tijd te nemen om over zaken te bespreken die voor alle gezinsleden belangrijk zijn. Als je daarbij de taal van verbinding gebruikt, leren alle gezinsleden om zich in elkaar in te leven waardoor conflicten minder snel ontstaan en gemakkelijker kunnen worden bijgelegd.

Verbindende communicatie geeft je zicht op de onderliggende behoeften achter het gedrag van je kind, en je leert als doende van daaruit een verzoek te doen. Tegelijk leert jouw kind van jou om dit zelf ook met anderen zo te doen. Het gaat om meer dan woorden alleen. Het is een innerlijke houding: “Ik ben bereid al jouw gevoelens en behoeften te horen, ook als jij je achter oordelen en andere woorden verstopt.” Zo leg je een verbinding met dat wat voor jou en de ander wérkelijk belangrijk is.

Om tot deze verbinding te komen onderscheidt Marshall Rosenberg (de grondlegger van dit model voor geweldloze communicatie) vijf elementen:

1. Waarnemen (als ik zie, hoor, ruik….)
2. Gevoel (…voel ik me..)
3. Behoefte (…omdat ik behoefte heb aan…)
4. Verzoek (…wil jij…)
5. Mededogen

Op veel scholen in de wereld leren kinderen dit als ‘Giraffentaal’. De giraf is namelijk het dier met de langste nek, kan dus ieders belangen goed overzien en heeft het grootste hart, dus kan het zich goed in een ander inleven.  Een voorbeeld: mijn zoon weigert zijn jas aan te trekken. Ik schiet gelijk in mijn vooroordelen:

• Dat kan niet, straks wordt je nog verkouden, ik heb je al horen hoesten! 
• Ik heb op de vroege morgen geen zin in weer deze discussie !
• Waarom doe je nou niet gewoon eens wat ik zeg!

Deze oordelen kan ik in mezelf vertalen naar wat voor mij belangrijk is:

• Dat kan niet… wordt: Ik wil graag dat je gezond blijft, zodat je kunt spelen en plezier kunt hebben.
• Niet weer deze discussie” wordt: Voor mij is gemak en harmonie belangrijk.
•  Waarom kun je niet doen wat ik zeg? wordt: Ik wil graag gehoord en gezien worden, en: Ik wil graag begrijpen wat je ervan weerhoudt je jas aan te doen.

Deze innerlijke vertaling geeft opluchting. Ik heb duidelijk waar het me om gaat en daarmee kan ik uit de machtstrijd komen, en me in hem inleven.

In dit voorbeeld koos ik voor openhartigheid: “Ik voel me boos en bezorgd. Ik wil graag dat het ‘s morgens soepel verloopt en dat het goed met ons gaat. Ik wil graag dat jij gezond blijft en maak me zorgen als ik je hoor hoesten. Wil je nu je jas aandoen en met me mee gaan?”  Dit opende een gesprek. Mijn zoon vertelde me dat zijn jas niet lekker zat, en hij daardoor niet lekker kon spelen. Die ochtend heeft hij zijn andere winterjas aangedaan en we hebben samen een nieuwe speeljas gekocht die wel lekker zit.

Probeer het eens, en laat een reactie achter op de site, onder deze tip!

In Educare 2010-5 staat een artikel over een kleuterschool waar de leidsters de kinderen ‘Giraffentaal’ leren. 
Je kunt het artikel lezen door hier te klikken.