Kun je een klaagzang van je kind accepteren zonder er over te oordelen?
Het is mijn ervaring dat kinderen, als ze daarin geaccepteerd worden, zich beter met hun gevoelens en behoeften kunnen verbinden en dat het klagen dan vanzelf oplost.
Accepteer de klaagzang van je kind zonder oordeel!
Door te snel te oordelen, dus de situatie of het klagende kind positief of negatief te benoemen, geef je kinderen onvoldoende ruimte om zich te ontladen.
In plaats van direct te oordelen kan je eerst even stil staan bij de gevoelens van het kind, daarna kun je doorvragen naar zijn of haar behoeften:
- “Eric is stom” wordt dan bijvoorbeeld: “Ik wil graag mee voetballen.”
- “Mijn juf is te streng” wordt dan bijvoorbeeld: “Ik zou nog graag meer buiten spelen.”
Als een kind zich kan verbinden met zijn eigen gevoelens en behoeften, ondermeer door er taal aan te geven, wordt het weerbaarder. Het gaat leren zich meer richten op wat het nodig heeft en minder op wat een ander ‘fout’ doet.
Ik heb bij de conflicten van mijn kinderen gemerkt dat het meestal genoeg is om ze even te laten uitrazen en even vast te houden, zonder erg in te gaan op de inhoud. Ze gaan dan nadien vanzelf weer met elkaar spelen.
Ze leren dat het ok is om boos te zijn en te zeggen wat ze nodig hebben, zonder dat dit betekent dat je altijd krijgt wat je wil.
Democratie in actie, daar heb je heel wat kernkwaliteiten voor nodig! Je moet een gevoel voor rechtvaardigheid hebben, inclusief kunnen denken (de belangen van anderen zijn net zo belangrijk als die van jou), kunnen omgaan met 'anders', of dat zich nou in kleding, gebruiken of manier van denken uit en op een heldere, vriendelijke manier kunnen zeggen wat je belangrijk vind.
Dat leer je niet uit boeken. Daar heb je een goede voedingsbodem voor nodig. Een omgeving waarin je deze kwaliteiten kunt ontwikkelen. Een plek waar democratische deugden kunnen groeien. Dit nummer daagt uit tot nadenken over onze taak als opvoeder in het opbouwen van een democratische samenleving.
Spannend spel, mag dat nog wel? In een boom klimmen, vuurtje stoken, over een hoge balk lopen, slootjes springen. Scharrelkinderen zijn een bedreigde diersoort Er is grote behoefte aan stukjes onland. Er moeten meer ontstemmingsplannen komen! Jongens willen rauzen. Teveel vrouwen in de opvoeding beperkt jongens in hun natuurlijke gedrag. Mannen grijpen minder snel in bij ruzies, vinden dingen niet zo gauw gevaarlijk en accepteren blauwe plekken als niet te vermijden deel van het leven. Kleerscheuren? Moet kunnen! Vies worden en een gat in je broek zijn geen probleem, als je maar goede speelkleren hebt.
"Ik hou niet van schijndemocratie en neptolerantie" - Jacques Vriens is nog lang niet aan pensioen toe. De verfilming van 'Achtstegroepers huilen niet' daar wil hij zelf bij zijn...
Bij Educare 2014 nummer 3, pagina 6-9.
Tweejaarlijks krijgen de kinderen een Regenboogtalentrapport waarbij ze zelf, de leerkracht en de ouder bij elk talent aangeven of ze hun talent nog niet ontwikkeld hebben (eitje), of al een beetje (rups) of in volle transformatie (cocon) of al kunnen uitstralen (vlinder).
Vlinderwijs / Kinderwijze scholen – Antwerpen