Klagen mag

Kun je een klaagzang van je kind accepteren zonder er over te oordelen?

Het is mijn ervaring dat kinderen, als ze daarin geaccepteerd worden, zich beter met hun gevoelens en behoeften kunnen verbinden en dat het klagen dan vanzelf oplost.

Door te snel te oordelen, dus de situatie of het klagende kind positief of negatief te benoemen, geef je kinderen onvoldoende ruimte om zich te ontladen. 

In plaats van direct te oordelen kan je eerst even stil staan bij de gevoelens van het kind, daarna kun je doorvragen naar zijn of haar behoeften:

• “Eric is stom” wordt dan bijvoorbeeld: “Ik wil graag mee voetballen.”
• “Mijn juf is te streng” wordt dan bijvoorbeeld: “Ik zou nog graag meer buiten spelen.”

Als een kind zich kan verbinden met zijn eigen gevoelens en behoeften, ondermeer door er taal aan te geven, wordt het weerbaarder. Het gaat leren zich meer richten op wat het nodig heeft en minder op wat een ander ‘fout’ doet.

Ik heb bij de conflicten van mijn kinderen gemerkt dat het meestal genoeg is om ze even te laten uitrazen en even vast te houden, zonder erg in te gaan op de inhoud. Ze gaan dan nadien vanzelf weer met elkaar spelen.

Ze leren dat het ok is om boos te zijn en te zeggen wat ze nodig hebben, zonder dat dit betekent dat je altijd krijgt wat je wil.