Kun je een klaagzang van je kind accepteren zonder er over te oordelen?
Het is mijn ervaring dat kinderen, als ze daarin geaccepteerd worden, zich beter met hun gevoelens en behoeften kunnen verbinden en dat het klagen dan vanzelf oplost.
Accepteer de klaagzang van je kind zonder oordeel!
Door te snel te oordelen, dus de situatie of het klagende kind positief of negatief te benoemen, geef je kinderen onvoldoende ruimte om zich te ontladen.
In plaats van direct te oordelen kan je eerst even stil staan bij de gevoelens van het kind, daarna kun je doorvragen naar zijn of haar behoeften:
- “Eric is stom” wordt dan bijvoorbeeld: “Ik wil graag mee voetballen.”
- “Mijn juf is te streng” wordt dan bijvoorbeeld: “Ik zou nog graag meer buiten spelen.”
Als een kind zich kan verbinden met zijn eigen gevoelens en behoeften, ondermeer door er taal aan te geven, wordt het weerbaarder. Het gaat leren zich meer richten op wat het nodig heeft en minder op wat een ander ‘fout’ doet.
Ik heb bij de conflicten van mijn kinderen gemerkt dat het meestal genoeg is om ze even te laten uitrazen en even vast te houden, zonder erg in te gaan op de inhoud. Ze gaan dan nadien vanzelf weer met elkaar spelen.
Ze leren dat het ok is om boos te zijn en te zeggen wat ze nodig hebben, zonder dat dit betekent dat je altijd krijgt wat je wil.
Een kwestie van je blik verruimen.
Omdenken. Het woord komt steeds vaker
langs. Eerst in relatie tot het bedrijfsleven,
dan ook binnen onderwijs en opvoeding.
Het boek Lastige kinderen? Heb jij even
geluk! van Berthold Gunster is een hit op
de redactie. Wie is die man?
Educare katern - geef je kinderen in de klas de ruimte. Scholen belemmeren kinderen in hun bewegingsruimte. Dat is helemaal niet nodig. Kijk eens verder en schep met eenvoudige middelen meer ruimte!
Ben je ook zo dol op cadeautjes? Ik wel – ik vind
het echt heerlijk om ze te krijgen. Als kind kon ik
de nacht voor mijn verjaardag niet slapen. En als dan het dienblad met thee, een beschuitje en – nog belangrijker – de pakjes onder luid zingen mijn slaapkamer werd binnengedragen, dan verscheen een grijns die de rest van de dag niet meer van mijn smoel te vegen was...
Hoe vier je Sinterklaas als je kind autisme heeft?
Interview met Mieke Sjoer door Patricia Ritsema van Eck.
Mieke is moeder van drie “auti’s” ‐ zoals ze zelf zegt – van 10, 14 en 17 jaar. De jongste twee hebben het Syndroom van Asperger, de oudste heeft PDD‐NOS. Jarenlang zag ze als een berg tegen Sinterklaasavond op. De ouderavonden op school hierover bleken vooral een uitwisseling van ervaringen van ouders te zijn. Waar ze echter behoefte aan had, was een soort handleiding met tips hoe je het beste de organisatie en invulling van pakjesavond kunt aanpakken. Mieke is met haar drie bijzondere kinderen inmiddels zelf een ervaringsdeskundige geworden op dit gebied. In dit interview vertelt ze alles wat ze zelf graag had willen zien in een dergelijke handleiding.